-
1 usprawiedliwiać się
-
2 usprawiedliwiać\ się
несов. оправдываться;\usprawiedliwiać\ się się z czegoś оправдываться в чём-л. -
3 usprawiedliwiać się
vrto excuse o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usprawiedliwiać się
-
4 usprawiedliwiać się
[усправєдлівячь шіê]v.ndk -
5 usprawiedliwiać się
виправдовуватися -
6 gęsto usprawiedliwiać się
-
7 usprawiedliwiać
impf ⇒ usprawiedliwić* * *( tłumaczyć) to excuse; ( potwierdzać słuszność) to justify* * *ipf.1. (= oczyścić z zarzutów) exonerate, exculpate; justify; to nie usprawiedliwia jego postępku it doesn't justify his deed; usprawiedliwiać swoje przestępstwo niewiedzą plead ignorance in extenuation of one's crime.2. (= uzasadniać) justify, explain; usprawiedliwiać spóźnienie explain one's being late; usprawiedliwiać swoje oskarżenia wobec kogoś justify one's accusations against sb.3. (= potwierdzać słuszność) justify; (działanie, motywy) vindicate, warrant.ipf.excuse o.s., explain o.s.; justify o.s. ( przed kimś to sb); offer apologies ( z czegoś for sth); usprawiedliwiać się nieznajomością prawa plead ignorance of the law.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usprawiedliwiać
-
8 usprawiedliwiać
usprawiedliwiać [uspravjɛdlivjaʨ̑], usprawiedliwić [uspravjɛdliviʨ̑]I. vt1) ( oczyścić z zarzutów) rechtfertigen2) ( uzasadniać)\usprawiedliwiać coś czymś spóźnienie, zaniedbanie etw mit etw entschuldigen; żądania etw mit etw begründenII. vr\usprawiedliwiać się z czegoś sich +akk wegen etw rechtfertigen -
9 usprawiedliwiać
usprawiedliwiać się (I) sich rechtfertigen, sich entschuldigen (mit D) -
10 usprawiedliwiać
-
11 usprawiedliwiać usprawiedli·wiać
-wiam, -wiasz; pf - wić1. vt1) (= tłumaczyć) to excuse2) (= uzasadniać) to justify2. vr usprawiedliwiać się (przed nauczycielem, pracodawcą)to excuse o.s., to explain o.s.Nowy słownik polsko-angielski > usprawiedliwiać usprawiedli·wiać
-
12 tłumaczyć\ się
tłumacz|yć sięнесов. оправдываться; объясняться;gęsto się \tłumaczyć\ się усиленно оправдываться
+ usprawiedliwiać się -
13 tłumaczyć się
-
14 usprawiedliwić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usprawiedliwić (się)
-
15 usprawiedliwić się
-
16 zasłaniać się
несов.1) заслоня́ться; закрыва́ться2) czym перен. опра́вдываться чем, находи́ть себе́ оправда́ние в чём, приводи́ть в своё оправда́ние что; ср. zasłonić sięSyn: -
17 usprawiedliwić\ się
сов. оправдаться; ср. usprawiedliwiać się -
18 zasłaniać\ się
несов. 1. заслоняться; закрываться;2. czym перен. оправдываться чем, находить себе оправдание в чём, приводить в своё оправдание что; ср. zasłonić się+2. usprawiedliwiać się
-
19 gęsto tłumaczyć się
= gęsto usprawiedliwiać się уси́ленно опра́вдываться -
20 tłumaczyć
(-ę, -ysz); vt; perf wy-1) ( wyjaśniać) to explain, ( usprawiedliwiać) to justify ( przekładać) perf prze-* * *ipf.1. (= wyjaśniać) explain, expound, explicate.3. (= uzasadniać, usprawiedliwiać) justify, excuse; to wszystko tłumaczy that explains matters; żart. that accounts for the milk in the coconut.ipf.1. (= usprawiedliwiać się) explain/excuse oneself; gęsto się tłumaczyć apologize profusely.2. (= znajdować uzasadnienie) be explained, be accounted for; to się tłumaczy samo przez się it goes without saying.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tłumaczyć
- 1
- 2
См. также в других словарях:
usprawiedliwiać się – usprawiedliwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przedstawić motywy swojego postępowania, tłumaczyć się, oczyszczać się z zarzutów : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usprawiedliwiał się publicznie. Usprawiedliwiać się w czasie rozprawy sądowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tłumaczyć się — I – wytłumaczyć się {{/stl 13}}{{stl 33}} usprawiedliwiać się, tłumaczyć swoje postępowanie :{{/stl 33}}{{stl 10}}Tłumaczyć się brakiem wolnego czasu. Wytłumaczyć się przed swoim szefem. Tłumaczyć się wykrętnie z czegoś. Wytłumacz się, dlaczego… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oczyszczać się – oczyścić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oczyścić z czegoś siebie, swoje ubranie; ciało : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oczyścić się z błota, z insektów. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zasłaniać się – zasłonić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać się niewidocznym, przykrywać się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zasłonił się rozłożoną gazetą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} ochraniać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sumitować się — ndk IV, sumitować siętuję się, sumitować siętujesz się, sumitować siętuj się, sumitować sięował się przestarz. «tłumaczyć się, usprawiedliwiać się» Sumitować się przed kimś. Nie sumituj się już. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
wymawiać się – wymówić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} używając wymówek, usprawiedliwiać swoją nieobecność gdzieś, uchylać się od czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wymawiał się brakiem czasu. Wymówić się od spotkania towarzyskiego. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usprawiedliwić — dk VIa, usprawiedliwićwię, usprawiedliwićwisz, usprawiedliwićdliw, usprawiedliwićwił, usprawiedliwićwiony usprawiedliwiać ndk I, usprawiedliwićam, usprawiedliwićasz, usprawiedliwićają, usprawiedliwićaj, usprawiedliwićał, usprawiedliwićany 1.… … Słownik języka polskiego
tłumaczyć — ndk VIb, tłumaczyćczę, tłumaczyćczysz, tłumaczyćacz, tłumaczyćczył, tłumaczyćczony 1. «wyjaśniać, objaśniać coś komuś» Tłumaczyć komuś działanie jakiegoś mechanizmu. Tłumaczyć jasno, zrozumiale, zawile. Tłumaczył, jak dotrzeć do celu. Tłumaczył… … Słownik języka polskiego
gęsto — gęściej 1. «w małych odstępach; ciasno, licznie, tłumnie, ściśle, zawiesiście» Gęsto posadzone drzewa. Wieś gęsto zabudowana. Okolica gęsto zaludniona. Kartka gęsto zapisana. Płótno gęsto tkane. Stali gęsto, jeden przy drugim. Śnieg padał coraz… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
świecić — ndk VIa, świecićcę, świecićcisz, świeć, świecićcił 1. «być źródłem światła, wysyłać światło; promieniować światłem, blaskiem» Latarnia, lampa, żarówka świeci. Słońce świeci. Gwiazdy świecą. 2. «oświetlać coś (czymś); palić światło, np. lampę, dla … Słownik języka polskiego